sábado, 22 de diciembre de 2012

You have been the one.

Ya está bien de tener los ojos cerrados, de no querer oír todos los sonidos, de esconderte del mundo y intentar evadir la realidad. Porque es de pronto, cuando esta te da de bruces y hace todo más difícil.
Se trata de asimilar la situación, por muy complicada que sea y por mucho que te empeñes en creer en los milagros. Porque los milagros no existen, ya no existen. Parece que nunca te puede tocar a ti, ves como poco a poco le va sucediendo al resto de la humanidad y de repente..¡pam!Te toca a ti, y ya no hay vuelta atrás. Por eso, si estamos preparados, cuando suceda, será menos doloroso. Aunque echar de menos nunca dejará de ser doloroso. Y tanto.




You have been the one, for me.

sábado, 15 de diciembre de 2012

.seguidoofinal

Quizás no sea hoy, y quizás tampoco sea mañana. Pero en algún momento, tienes que tomar una decisión. Porque es así, la vida no se compone de otra cosa que no sea decisiones. De las más tontas, como cuando decides qué ropa ponerte cada día o qué hacer en tu tiempo libre. Hasta las más difíciles de tomar.
Porque no existe el quedarte en el medio de dos situaciones. Lo único que tienes y debes de hacer es decantarte por un lado o por el otro, con riesgo y con todas sus consecuencias.
Y llegará el día en el que ves que quizás ya no debes mirar por ti, sino por los demás. Día en el que decidiras que hay ocasiones en las que tu ausencia es el mejor regalo. Dicen que quien no arriesga, no gana. O no, se puede arriesgar y perder.

Hay días que no encuentras ningún motivo para levantarte de la cama. Pero algún día, llegará el momento en el que no encuentres ninguna razón por la que quedarte hundida en cama.

jueves, 6 de diciembre de 2012

Diciembre, frío.

Detrás del dolor, siempre hay una fuerza que te da energía suficiente para seguir. Aparentemente, es debilidad, pero detrás de esa debilidad hay una sonrisa que te regala cada vez que lo ves.
Hay personas, que solo con verlas, te llenan de felicidad. Y parece mentira, pero aún en tiempos revueltos y diluvios universales, la felicidad está detrás de todo esto. Porque no hay nada más maravilloso que verlo sonreír, que poder seguir abrazándolo o ver como sigue recondandote.
Es entonces, cuando te das cuenta de que no necesitas nada más para avanzar, que lo más importante en este momento sigue ahí, no importa cuanto tiempo sea, sino cuanta felicidad es capaz de generar por segundo. Quizais tambien sea triste ver como sus pasos se empequeñecen, pero es increíble cuando una persona, hasta el último soplo de su vida, genera fuerza y felicidad.
Cierto es, que necesitamos complicaciones para asumir responsabilidades.

miércoles, 17 de octubre de 2012

tt

Pensaba en todas las ocasiones que brindamos con champagne y en la sonrisilla que me echabas cuando posabas la copa en el mantel. Todo comenzaba con un ''feliz año'', uno o dos besos y un abrazo.
Tambien pensaba en cuando cogía tu guitarra y la hacía sonar como podía, y luego te acercabas a darme palmadas en la espalda. A propósito de esto, tambien recuerdo las charlas detrás de la cocina de leña mientras oíamos llover fuera.
Hoy esos recuerdos son la viva razón de la felicidad. Porque si hoy mismo los puedo recordar y me hacen feliz, llegará un mañana en el que tambien recordar(te) me hará feliz.
Pero verás, en este momento estaba pensando en que nada es para siempre. Y lo triste que resulta.

jueves, 20 de septiembre de 2012

Para ti.18

Te estoy escribiendo especialmente a ti, porque quizás no sea necesario después de todo lo vivido, pero desde luego que nunca sobra un detalle por escrito. Esto no permanecerá para siempre, pero para eso están los hechos de cada día. Aún asi, aqui te estoy escribiendo, como ya dije, especialmente a ti.
Sabes?Hoy me apetece hacerte sonreír, porque aunque eches unas cuantas lágrimas, sé que serán de felicidad, hoy y siempre claro. Me apetece verte cantar como gran pandereteira que eres, y me apetece verte baile sin miedo, moviéndote sin parar, como solo tú sabes. Me apetece verte abrazar con todos tus amigos, con tu madre, tu padre, tu hermano y tu abuela; con los que te quieren. Me apetece saber que estarás todos tus cumpleaños rodeada de gente con clase, no con clases de gente. Tambien me apetece que deas discursos que no acabas porque tu voz te impide seguir.
Pero sabes lo que más me apetece?Hacer ver lo que eres, la gran persona que eres.
Porque si, me apetece que te mires delante de un espejo y ver todo lo que creciste durante todo este tiempo. Lo madura que estás llegando a ser y la gran fuerza que transmites con cada pisada.
Porque si tú no lo ves, aqui estaré yo siempre para decirte todo eso, y para demostrarte que tú eres la mejor, que no hay ni habrá nadie como tú.
Y tambien digo otra cosa, y te lo aseguro. Te quiero, como a nadie, y eso, eso si que no cambiará.
Por último, me apetece decir la frase de siempre, aunque sea muy típica, pero es la nuestra.
DESDE SIEMPRE, Y PARA SIEMPRE.
FELICES 18. A MORIR

sábado, 15 de septiembre de 2012

Música eres tú

''Sin música, la vida sería un error''. Eso decía Friedrich Nietzsche.
Y algo así me venías diciendo tú.
La música es algo inexplicable para todos aquellos que la saben sentir, porque no, no se trata de ver, oír, tocar. No, es mucho más que eso. Es algo que te llega hasta lo más profundo, una sensación que aparece desde que naces. Al ser inexplicable, tampoco sabría muy bien decir qué significado tiene en mi vida, pero lo que si sé, lo que me enseñaste, es que no tendría sentido esta vida sin ella.
Tú tambien pensabas así, y aunque tu canción esté a punto de acabar, prometo recordarte en cada canción que escuche, en cada nota que toque, en cada letra que cante, y en cada momento de mi vida donde estea la música.
Porque música eres tú, eres y serás.

jueves, 13 de septiembre de 2012

2ª parte: Maldito septiembre.

Estás en plena tormenta, digamos que en un diluvio, y no precisamente son gotas que caen de nubes. Ese diluvio son las lágrimas que caen una a una por tu mejilla. De pronto, esperas que llegue la calma, como cuando una nube tapa el gran sol y unos minutos más tarde acaba desapareciendo, y ahí es cuando lo ves todo.
Pero no, hay ocasiones en las que uno tiene que luchar y otras en los que te debes dar por vencido. Lo cierto es que nunca fui razonable.Por eso mismo, y aunque sea la única, creo que todavía hay razones por las que creer. Hasta el final.


FIX YOU,

miércoles, 12 de septiembre de 2012

Septiembre.

Estás viendo desde esa ventanita pequeña de la planta 4, como las hojas de los árboles se caen una a una, tampoco ves los pájaros cantar como hace unos días ni siquiera ves a niños correteando por el patio. Estás tropezando continuamente, con todas las piedras que encuentras, incluso en la propia piedra que te pusiste tú mismo. Te vas consumiendo poco a poco, como las velas de tu cumpleaños, te vas desgastando como cualquiera neumático. Es entonces, cuando te das cuenta de que llega el frío, otra vez.
Sin embargo, recuerda que sigues aqui. Porque siempre habrá un puto motivo por el que seguir y por el que pensar que después de este frío, llegará el calor. Que después de la tormenta, siempre llega la calma. Sea de la manera que sea.

viernes, 13 de julio de 2012

Standby,

Es entonces cuando parece que se para el tiempo. Pero en realidad no es eso; el mundo sigue girando a tu alrededor, sin parar, una y otra vuelta. Y te das cuenta de que la realidad es otra, que la única que está parada eres tú, y que no te das cuenta de lo que sucede ahí afuera.
Es el momento en el que piensas en las cosas. Demasiado rápido pasó todo, y es ahora cuando ves cada pequeño detalle de todo ese tiempo.
Estarás asi hasta que en algún momento, por ti sola o con ayuda de alguien te volverás a subir a este mundo, y será lo de siempre.

Por el momento, siempre en estado de espera. Quizás sea cierto que las cosas solo suceden una vez.
''Parado frente al mar, mientras el mundo gira.''

jueves, 12 de abril de 2012

.yseguido

Nos reímos.
Y seguimos riéndonos así.
Hablando sin saber muy bien de qué ni por qué. Después decidimos colgar, prometiendo que nos llamaremos mañana. Es una promesa inútil: lo hubiéramos hecho de todos modos.
Cuando pierdes tiempo al teléfono, cuando los minutos pasan sin que te des cuenta, cuando las palabras no tienen sentido, cuando piensas que si alguien te escuchara creería que estás loco, cuando ninguno de los dos tiene ganas de colgar, cuando después de que ella ha colgado compruebas que lo haya hecho de verdad, entonces estás perdido.
O mejor dicho, estás enamorado, lo que, en realidad, es un poco de lo mismo...

miércoles, 22 de febrero de 2012

Big Fish

-¡Narcisos!
- Son tus flores favoritas.
- ¿Cómo has podido encontrar tantas?
- He llamado a todas las floristerías de cinco estados, les dije que era la única manera de que mi esposa se casara conmigo.
- ¡Ni siquiera me conoces!
- Tengo el resto de mi vida para conocerte.

domingo, 22 de enero de 2012

Respira,

Ya sé lo que estás pensando. Son malos tiempos para los soñadores. Aún así, no temas; a pesar del diluvio en el que nos encontramos, no será más que algo pasajero. Las cosas vienen así, y tal y como vienen, se van.
Pero no te olvides de respirar, es lo que hacía falta. Respira, aunque sea otra persona la que ponga el aire.

martes, 3 de enero de 2012

''Podía ser peor'', se dice.

Arranca da túa vida o nome de todos os que en nome do amor magoan. Os que escriben con rotulador de odio na libreta do corazón: ''Es mía o de ninguno''. Os que levantan a voz, a man, para ameazar ou golpear: canallas. Os que maltratan porque non pertencen á mesma especie ca ti: humana. Borra da túa vida os que en nome da liberdade de expresión dan publicidade á ignonimia, á indignidade; borra aos que xustifican con soberbia e estupidez televisiva, o deterioro da cultura e da razón...en nome da liberdade.
Non toleres, tampouco, aos intolerantes. Distánciate dos violentos. Sinala aos culpables, avariciosos e ambiciosos, que son capaces de comprar e vender almas como se fosen ladrillos. Non te fíes dos que, en nome do progreso, vulneran todo apego á tradición: escribir cartas simples con remite, selo e oficina de correos. Escapa dos que en nome da música converten calquera ruído en canción, os que fixeron da superficialidade un doutorado de finanzas, os que teñen unha caixa rexistradora en lugar das emocións. Non teñas medo dos que en nome do futuro deterioraron o presente. Comprende aos ilusos e inocentes: porque a inocencia segue a ser unha virtude, porque esperanza é a palabra máis fermosa, porque non pode chegar ao sol aquel que garda os sentimentos baixo terra. Dille que a queres, que o queres, porque en nome da prudencia non existen Xulietas nin Romeos.
E por último, en nome desta columna, non deixes de amar o que tes que facer cada día e aos que están, sempre, no teu adentro. Non coñezo outro segredo para ser feliz.



..Y sigue caminando.